Εγώ λέω πως όταν αγαπάς και είσαι ερωτευμένος... εγωισμοί δεν παίζουν... όλοι έχουμε κοινό στόχο... την ευτυχία! Άρα θεωρώ πως αν έστω κάτι μικρό νιώθει ο άλλος μέσα του... ειναι σωστό και πρέπει να δώσει ευκαιρία.
Ισα ισα που η αγαπη και ο ερωτας τσιγκλανε τον εγωισμο οσο κανενα αλλο συναισθημα. Τωρα οταν εσυ εισαι εκεινος που ζηταει δευτερη ευκαιρια ειναι λογικο να πιστευεις οτι πρεπει να δινεται. Οταν ομως καποιος σου την ζηταει η απλη απαντηση "ξαναμασημενο φαγητο δεν τρωγεται" ακουγεται πιο γρηγορα και απο την αστραπη.
Εγω ειμαι απο αυτους παντως που δεν πιστευουν στην δευτερη ευκαιρια και ας ειναι απολυτο αυτο. Ισως να ειναι και λαθος αντιληψη αλλα ετσι γλυτωνω απο καταστασεις στις οποιες ξαναπεφτω στα ιδια λαθη. Αμυνα μου, δικαιωμα μου, δεν υποχρεωνω κανενα να το δεχτει ως σωστο ομως.
Αλήθεια, κάθησες και σκέφτηκες ποτέ όσο ήσασταν μαζί το μέλλον σας ή ζούσατε μόνο για τη μέρα; Δεν φαντάστηκες ποτέ τον εαυτό σου μαμά με αυτό τον άντρα; Νομίζω ο καθένας στην ηλικία μας μπορεί να το φανταστεί όταν έχει κάνει μια μακρυπρόθεσμη σχέση...
Μόνο σου απάντησες... φυσικά και τα είχα σκεφτεί όλα αυτά.
Μαζί τα σκεφτόμασταν άλλωστε!
Λέγαμε ότι η κόρη θα είναι τσαχπίνα κατσαρομάλλα σαν και μένα και ο γιός γαλανομάτης μάγκας, σαν και αυτόν, και ποιός τους πιάνει...
Ότι το σπίτι μας θα είναι έξω απο την Λάρισα με ένα μεγάλο κήπο με ντοματιές, αγγουριές, δέντρα και λουλούδια.... Θα φτιάχνουμε το δικό μας κρασί κάθε χρόνο (είχαμε βγάλει μια χρονιά 200 κιλά απο αμπέλι μοσχάτο - αγίασμα το κρασί...), ότι θα έχουμε ένα δωμάτιο γεμάτο μουσικά όργανα και τα ζεστά βράδια του καλοκαιριού θα βγαίνουμε στην βεράντα και θα χαζεύουμε τ΄αστρα με το τηλεσκόπιο...
Λέγαμε πολλά... Αλλά στην θεωρία!
Όταν κατάλαβα ότι τα λόγια ήθελε να τα κάνει πράξη, δεν ξέρω τι με έπιασε. Φοβήθηκα...
Τον αγαπούσα και τον αγαπώ πολύ αλλά δεν γίνεται μ΄αυτόν τον άντρα να κάνουμε οικογένεια. Και αυτός το ήξερε αλλά δεν ήθελε να το δει.
Υπήρχε πολύ πάθος μεταξύ μας.
Με όλα τα καλά και τα κακά που μπορεί να έχει αυτό...
Ζήλιες, μαλώματα, βρισίδια.. (σκηνικά σαν αυτά απο ταινίες), την μια στιγμή και την άλλη όλα καλά... Αγκαλιές και όλα μέλι γάλα.
Δεν θυμάμαι ποτέ να μαλώσαμε για σοβαρό και υπαρκτό λόγο.
Πάντα για μαλακίες και πάντα ο θυμός κρατούσε το πολύ ένα μεσάωρο, όπου κάναμε ανακωχή για να κάνουμε έρωτα.
Τα μαλώματα ήταν πολύ έντονα όμως και οι κακίες που λέγαμε πολύ βαριές.
Είχαμε γίνει θέαμα σε όλους τους φίλους μας, και είχα σηκωθεί άπειρες φορές να φύγω απο μέρη που καθόμασταν να φάμε ή απο μπαράκια, ακόμα και απο το αυτοκίνητο εν κινήσει έχω πηδήξει!!
Ρεζιλίκια πράγματα...
Ε, για πες μου τώρα...
Πως να μην φοβηθώ να παντρευτώ τον μεγαλύτερο έρωτά μου, τον άντρα που αγάπησα, αλλά παράλληλα ήθελα να τον σκοτώσω??
Οι γονείς μου ούτε να ακούσουνε το όνομά του δεν ήθελαν, αλλά αυτό λίγο με ένοιαζε...
Θα είχαμε ένα πολύ ωραιο γάμο, ναι!
...που πιθανότατα θα κρατούσε ένα χρόνο το πολύ και μετά η "Stefanitsa" θα έτρεχε πίσω στον πατερούλη της με 2-3 κουτσούβελα αγκαλιά!
Ίσως... ίσως και όχι...
Quote:
σαν άντρας σου επιβεβαιώνω ότι αυτό που έκανες στην τελική και τον ζητούσες πίσω ήταν πράξη απόγνωσης και εγωισμού επειδή δεν κατάφερες να τον κερδίσεις και να τον εκτιμήσεις και να του προσφέρεις αυτά που ήθελε. Τον κρατούσες "όμηρο" στα δικά σου τα θέλω και δεν είχε την ευκαιρία να διασκεδάσει. Είχατε ποτέ τέτοιες ευκαιρίες; Περνούσατε καλά; `Ηξερες τι ήθελε; `Η μόνο τι ήθελες εσύ;
Α ρε Δημητράκη.... Περνούσαμε τόσο καλά οι δυο μας που είχαμε γίνει ΕΝΑ!
Απο που τα ξέρω νομίζεις εγώ τα ποδοσφαιρικά και άλλα αντρικά θέματα.
Ότι κάναμε μαζί το κάναμε... και καραγουστάραμε!!
Αν δεν του πρόσφερα αυτά που ήθελε, όπως λες, τότε ήταν μεγάλος Μαλάκας που δεν έφευγε... γιατί στην τελική την απόφαση του χωρισμού δεν την πήρε αυτός... και στο φινάλε ποιός άντρας είναι τόσο βλάκας να μείνει τόσα πολλά χρόνια με μια γυναίκα η οποία καταπιέζει τα θέλω του?
Μέχρι και φύλλο άνοιξα γιατί ήθελε να φάει σπανακόπιτα χωριάτικη...
Η σχέση ήταν ΙΣΟΤΙΜΗ.
Με μια ευνοική κλίση (ένα σιν) στην μεριά μου...
* Σήμερα πάντως με πήρε τηλέφωνο μετά απο 2 μήνες που έχουμε να ειδωθούμε.
Δεν το σήκωσα...
(Λες και μυρίστηκε ότι μιλάω γι΄αυτόν! Ξέρεις, πλέον δεν τον αναφέρω καν...)
Τελευταία τροποποίηση από τον Stefania στις Τρίτη 28 Ιουν 2005, 19:44 GMT. Συνολικά έχει τροποποιηθεί 2 φορές
Καλη μου stefanitsa! Ναι! Ειμαι απολυτος σε αυτο, και οπως προειπα ισως δεν ειναι σωστο, αλλα για μενα αυτο το μοτιβο δουλευει καλα. Για τον καθενα μας τα πραγματα ειναι διαφορετικα.
Παντως ετσι για να μην με περασεις αναισθητο, εγινα απολυτος, δεν ημουν, ισα ισα μαλιστα, παραημουν διαλλακτικος...
Stefania....
Έχω ακριβώς την ίδια εμπειρία...αλλά όχι μακροχρόνια σχέση!
Τελικώς όμως δεν κατάφερα κάτι...
Πληρώνω λάθη και αχαριστία Στεφανία...τότε όλα με χαλούσαν τώρα όμως μετανιώνω...
Αλλά όπως είπες σωστά η ζωή συνεχίζεται και μαθαίνουμε από τα λάθη μας... μεταξύ μας όμως...διατηρώ μέσα μου μια κρυφή ελπίδα...Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...
....
θεωρώ πως αν έστω κάτι μικρό νιώθει ο άλλος μέσα του... ειναι σωστό και πρέπει να δώσει ευκαιρία. Αν δεν νιώθει κάτι απλώς εκεί όλα τερματίζουν!
Και όμως Μαίρη οι άνθρωποι δεν είναι πιόνια για να παίζουμε μαζί τους.
Το λέω και για μένα αυτό.
Επειδή δηλαδή εμείς μετανιώσαμε ή αργήσαμε να καταλάβουμε τι είχαμε δίπλα μας... τι? Πρέπει τώρα ο άλλος να μας δεχτεί πίσω... Και ο άλλος τι είναι? Μπαλάκι στα χέρια μας??
Στη δικιά μου περίπτωση ο Ν. έχει πάρει άλλη διάσταση μέσα μου... εξυψώθηκε με ένα και μόνο ΟΧΙ του... έτσι απλά!
Τον έβλεπα να καιγεται και να λιώνει μετά τον χωρισμό και τον λυπόμουνα.
Τώρα τον βλέπω και με πιάνουν ταχυπαλμίες...
Γιατί τώρα είναι δυνατός... φωτεινός, ρε συ Μαίρη, δεν έχει ανάγκη κανέναν, κάνει τη ζωούλα του.
Απελευθερώθηκε απο εκείνο τον έρωτα που τον πονούσε...
Ναι μεν ήθελα πολύ να ξαναπροσπαθήσουμε αλλά καλύτερα που έγινε έτσι...
Τώρα τον γουστάρω περισσότερο γιατί φέρθηκε σαν άντρας!!
Με πόνεσες κυρία μου? Τώρα σε κερνάω εγώ πόνο να δεις την γλύκα...
Αν ξαναγύριζε καπάκι, δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα... και αν ξενέρωνα... Δεν με ξέπλενε τίποτα μετά!
Πιστεύω πως και εσύ κάπως έτσι σκέφτεσαι!
Γιατί πολλές φορές κατευθυνόμαστε απο τυφλό εγωισμό και τότε είναι που καιγόμαστε!
ΥΓ. Καλά εσύ είσαι πιο απαράδεχτη απο μένα... τουλάχιστον εγώ βαρέθηκα μετά απο χρόνια.
Εσύ μου είπες δεν είχες μακρόχρονη σχέση...
Πως τον απορίπτεις Μαιρούλα μου τον άλλον αν δεν κάτσεις να τον ζήσεις λίγο?
Και τι σε ξαναγυρνάει πίσω σε αυτον??
Μήπως επειδή δεν βρήκες τίποτα καλύτερο?
Και αφού δεν παίζει δέσιμο (πως να δεθείς σε 1-3 μήνες) η γνώμη μου είναι να μην την κουράσεις και πολύ την επανασύνδεση...
Όλα για καλό γίνονται τελικά και δεν ξέρεις τι/ποιος σε περιμένει στην γωνία!!
`Ο,τι κι αν κάνεις πάντως, να είσαι ευτυχισμένη με την επιλογή σου _________________ τέως dmitspan
- διαβάζουμε τους κανόνες για την καλύτερη χρήση των forums
...καλά επανασύνδεση δεν παίζει σε καμοιά περίπτωση διότι δεν με παίρνει και από την άλλη όντως είναι και μικρό το διάστημα για να αξιολογήσω εαν άξιζε ή όχι!
Άλλωστε καλοκαιράκι έχουμε και ο ήλιος, η θάλασσα ευνοούν κάθε όμορφο ξεκίνημα
Το αν δεν βρήκα κάτι καλύτερο δεν ξέρω αν παίζει διότι όπως είπα δεν πρόλαβα να αξιολογήσω. Αυτό το οποίο σκέφτομαι τώρα είναι ότι επόμενη φορά θα είμαι πιο προσεκτική και πιο ήρεμη... σας διδυμάκι, είμαι ολίγον αγρίμι...
Στην τελική όπως είπε ο αγαπητός Δημήτρης... να είσαι ευτυχισμένη με την κάθε σου επιλογή... άρα πάμε παρακάτω έχοντας βάλει και λίγο μυαλουδάκι παραπάνω _________________ Live Every Thursday at www.radioranbow.gr
by Mary_J at 22:00 till late... join In!
Αντιθετα με πολυ κοσμο που υποκυπτει σε διαφορα κολπα και διαφορες πιεσεις, παντα την τελευταια στιγμη βγαζω απο μεσα μου σαν απο μηχανη θεο ενα ισχυρο κοματι εγωισμου το οποιο με κρατα ορθιο και νηφαλιο.
Τωρα που μιλαμε νιωθω οτι ειχα δικιο να πραξω οπως επραξα και πως δεν αξιζε τον κοπο να δωσω τοση σημασια σε εναν ανθρωπο που ηταν καταφανεστατα ο λαθος για μενα. Πως να σου το πω, τωρα βλεπω οτι πιθανον ηταν "λιγος" για αυτα που ζηταω, ισως ειναι "πολυς" για καποιον αλλο, για μενα ομως οχι.
Η μικρη μου συμβουλη (ξεπερνωντας το σοκ απο τις αμπελοφιλοσοφιες του Greco!!!), απλα κανε εκεινο το οποιο διατηρει τον χαρακτηρα σου ακεραιο γιατι ειναι χειροτερο να χασεις τον εαυτο σου παρα να χασεις εναν ανθρωπο που δεν σου ταιριαζει... και στο κατω κατω... τον εχεις ηδη χασει...
Deep_oblivion
κι εγω σου στέλνω κάπως αργοπορημένα... Ομως διαβάζοντας το topic σου θυμήθηκα εμένα...Αν και μικρή και έχοντας να μάθω ακόμη πολλα γύρω απ'οτι αφορά την αγάπη, νομίζω οτι έπραξες καλά!! Αν συνειδητοποιήσεις οτι ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου δεν αξίζει γιατί να το κουράζεις?Γιατί να αλλάζεις το χαρακτήρα και να χάνεις τον εαυτό σου και την προσωπικότητά σου για κάποιον που δεν το εκτιμά και στο κάτω κάτω δεν αγαπά αυτό που πραγματικά εισαι?Ειμαι σίγουρη οτι όσοι έχουν προσπαθήσει κάτι τέτοιο θα το έχουν μετανιώσει σίγουρα! γιατι πολύ απλά προσποιούνται για κάτι που δεν ειναι...Η τελευταία σου παράγραφος νομίζω οτι ειναι κάτι παράπάνω απο σοφή!!! κι όσο γι'αυτό που αναφέρεις περί εγωισμού για μένα τουλάχιστον ισχύει... κι εγώ λειτουργώ έτσι.. οπως κι εσένα...Πάντα την τελευταία στιγμή μου βγαίνει στιγμιαία μια γερή δόση κι όσο κι αν πονάω μετά απο κάποιες αποφάσεις με τον καιρό καταλαβαίνω οτι απλά έτσι έπρεπε να γίνει...Μπορεί απο αυτές τις αποφάσεις μου να πληγώνονται κάποιοι ομως μερικές φορές δεν έχεις περιθώρια να κάνεις κι αλλιώς... Ετσι ειναι αυτά... κάποιοι πληγώνονται, κάποιοι αλλοι βγαίνουν κερδισμένοι.. προσωρινά όμως.. γιατί ο τροχός γυρίζει....
κι όσο για την δεύτερη ευκαιρία νομίζω οτι εξαρτάται, οπως ειπες deep_oblivion, απο την κατάσταση του "αν την έκανες ή αν στην έκαναν".. Ανάλογα με τη θέση που βρισκεσαι το βλέπεις απο διαφορετική σκοπιά το ζήτημα.. κάποιος μου είπε οτι όταν χωρίζεις με κάποιον τότε κατάλαβαίνεις πραγματικά ποιός είναι.. προσωπικά,σε περίπτωση που κάποιος"μου την έκανε" θα κρίνω απο τη μετέπειτα συμπεριφορά του αν αξίζει πραγματικά δευτερη ευκαιρία.. Αν βέβαια η "γαϊδουριά" που μου έκανε ηταν μεγάλη θα το σκεφτόμουν πολυ...Ομως δεν παύω να πιστεύω οτι όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία... Ανθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε!! Αρκεί αυτά τα λάθη να μην μειώνουν τον άλλον γιατί τότε-και δικαιολογημένα- ειναι κάπως δύσκολο να υπάρξει και δεύτερη ευκαιρία...
Τωρα που μιλαμε νιωθω οτι ειχα δικιο να πραξω οπως επραξα και πως δεν αξιζε τον κοπο να δωσω τοση σημασια σε εναν ανθρωπο που ηταν καταφανεστατα ο λαθος για μενα. Πως να σου το πω, τωρα βλεπω οτι πιθανον ηταν "λιγος" για αυτα που ζηταω, ισως ειναι "πολυς" για καποιον αλλο, για μενα ομως οχι.
Τωρα που μιλαμε νιωθω οτι ειχα δικιο να πραξω οπως επραξα και πως δεν αξιζε τον κοπο να δωσω τοση σημασια σε εναν ανθρωπο που ηταν καταφανεστατα ο λαθος για μενα. Πως να σου το πω, τωρα βλεπω οτι πιθανον ηταν "λιγος" για αυτα που ζηταω, ισως ειναι "πολυς" για καποιον αλλο, για μενα ομως οχι
να πω ξανά και εγώ τη δική μου άποψη επί του θέματος...
Καθώς περνάει ο καιρός, οι μήνες. τα χρόνια...συνειδητοποιέις ότι κάθε τι και για καλό στην ζωή σου. Οι κάθε εμπειρία και βιώμα βάζει ενα μικρούλι λιθαράκι στη δική σου προσωπική πορεία...
Ωριμάζεις, μαθαίνεις, κρίνεις και τέλος εκτιμάς.
Είναι κακό λοιπόν να λέμε για οποιοδήποτε άνθρωπο ότι ειναι "λίγος" για εμάς... διότι αυτός ο άνθρωπος κάποτε μας έκανε να νιώσουμε δυνατά συναισθήματα και να ζήσουμε έντονες στιγμές...
Βάζουμε την εμπειρία στην άκρη του μυαλού μας και την διατηρούμε σαν μια τρυφερή ανάμνηση... εκτιμώντας ακόμα και την κάθε στιγμή.
Η ζωή συνεχίζεται και ας μη κρατάμε κακίες...άλλωστε όλοι κοινό στόχο έχουμε...την απόλυτη ευτυχία! _________________ Live Every Thursday at www.radioranbow.gr
by Mary_J at 22:00 till late... join In!
Η Μαίρη έγραψε:
Είναι κακό λοιπόν να λέμε για οποιοδήποτε άνθρωπο ότι ειναι "λίγος" για εμάς... διότι αυτός ο άνθρωπος κάποτε μας έκανε να νιώσουμε δυνατά συναισθήματα και να ζήσουμε έντονες στιγμές...
Καταρχήν να πώ οτι έχει γίνει κάποιο μπέρδεμα.. Αυτό σχετικά με το "λίγος και πολύς" που σχολιάζεις Μαίρη το είχε αναφέρει ο Χρήστος μέσα στο topic αυτό..Ομως κι έγω έχω την ίδια άποψη γιατί έχω αισθανθεί κάτι ανάλογο(σύμφωνα μ'αυτο που ανέφερε ο Χρηστος)..Μαίρη, σου λέω λοιπόν οτι αυτό το "λίγος" το κατάλαβες διαφορετικά απ'οτι το εννοώ εγώ... Εννοώ οτι ηταν "λίγος" για μένα χωρίς να έχω καμία, μα καμία πρόθεση να θίξω, ούτε να τον μειώσω,ούτε να τον υποτιμήσω σαν άνθρωπο..Δεν είμαι η κατάλληλη να κρίνω ποιός ειναι λίγος ή πολύς γενικα σαν άνθρωπος...(Αν και πιστεύω οτι όλοι έχουν κάτι ξεχωριστό να σου δώσουν, όλοι έχουν την τιμή τους..)Κανείς δεν ειναι΄"λίγος" γενικά, σαν άνθρωπος... Και δεν ειναι ο "οποιοσδήποτε ΄οπως σχολιάζεις..Ειναι αυτός που έχω επιλέξει να είναι στο πλευρό μου..Για τα δικά μου΄"θέλω" λοιπόν απο αυτόν που έχω επιλέξει να ειναι δίπλα μου όμως , είναι "λίγος"..Δηλαδή προφανώς δεν ταιριάζουμε.. τον εκτιμώ πολύ αλλά ως εκεί... Με ωρίμασε με το δικό του τρόπο αλλά ο χαρακτήρας του και η συμπεριφορά του δεν ειναι στον κατάλογο αυτών που ζητάω εγω, προσωπικά, απο αυτόν που θέλω να ειναι στο πλευρό μου, απο το άλλο μου μισό..
Ισως για κάποια αλλη να ειναι εντάξει για μένα όμως όχι!!!
Ελπίζω τώρα να με κατάλαβες!!
Άγαπητή φίλη,
εγώ διάβασα την άποψη σου και στο συγκεκριμένο κομμάτι του "λίγος" και πίστεψε με κατάλαβα τι ακριβώς εννοείς.
Ίσως δεν ήμουν αρκετά κατανοητή οπότε θα το εξηγήσω ξανά το πως το βλέπω το όλο θέμα...
Λες ότι ήταν προφανώς "λίγος" για τα δικά σου "θέλω" και ακριβώς αυτό λέω, ότι τώρα κρίνεις ότι έτσι ήταν όμως τότε όσο ήσασταν μαζί ένιωθες ότι είναι ο άνθρωπός σου. Ένιωθες ότι σε καλύπτει ή έστω ότι έχει τις προοπτικές να φτάσει σε ένα καλό σημείο να κατανοήσει τα "θέλω" σου και την ψυχή σου.
Το αν τελικώς δεν πέτυχε είναι αποτέλεσμα προφανώς πολλών παραμέτρων
Σαφέστατα μετά κρίνεις αν τελικώς άξιζε ή όχι και πίστεψέ με μετά ίσως μπορρούμε να κρίνουμε και με καθαρότερο μυαλό. Απλώς όπως και να έχει το πράγμα είναι άσχημο να χαρακτηρίζουμε κάποιον "λίγο" ακόμα και για τα δικά μας "θέλω"... γιατί ίσως και εμείς να ήμασταν "λίγες" για εκείνον. Θεωρώ ότι σωστότερη έκφραση είναι "δεν ταιριάζαμε, δεν μπορούσαμε να συγχρονιστούμε" όπως πολύ σωστά λες παρακάτω.
Έχω περάσει παρόμοια φάση πριν χρόνια και για να πω την πικρή μου αλήθεια εγώ έλεγα ότι ήταν "λίγος" γενικώς σαν άνθρωπος λόγο θυμού και πικρίας...όμως τώρα αν με ρωτήσεις μετά από χρόνια πλέον θα σου πω ότι δεν ήταν "λίγος" γενικώς και ούτε για τα "θέλω" μου... Απλώς ο καθένας ήθελε κάτι διαφορετικό και στην τελική μάλλον εγώ ήμουν πιο ερωτευμένη μαζί του από ότι ήταν εκείνος μαζί μου...
Οι καταστάσεις? τα γεγονότα? ο χρόνος? τίποτα δεν ταίριαζε τελικώς.
Χαίρομαι όμως που το βιώσα διότι όπως και λέει ένα πολύ καλό κομμάτι...
ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ _________________ Live Every Thursday at www.radioranbow.gr
by Mary_J at 22:00 till late... join In!
Ακριβως οπως το ειπε ο φιλος Greco. Shit happens!!!
Οταν χαρακτηριζω καποιον ανθρωπο "λιγο", τον κρινω με γνωμονα τις δικες μου προσδοκιες και το ποσο πλησιασε να τις γεμισει. Που σημαινει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτο που λεει και η καλη μας db-23. Για μενα ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ την ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ και στον χρονο που του δοθηκε δεν μπορεσε να ανταποκριθει, αρα ηταν λιγος. Και το δεχομαι απολυτα και στην αναποδη του. Και εγω εχω υπαρξει λιγος για καποια κοπελα αλλα το δεχτηκα και καθησα να αναλογιστω ΓΙΑΤΙ και δεν τα εριξα ολα στη "μοιρα", την "κακη συγκυρια" η το... "bad timing" (χαχαχα!).
Shit happens, καθε μερα γινομαι ολο και πιο "πολυς" στις επιλογες μου.
Τι "λίγος" και "πολύς" ρε παιδιά...
Με το κιλό πάει δηλαδή??
Ή υπάρχει κάποιος μετρονόμος που δηλώνει την αξία των ανθρώπων???
Ο καθένας συμπεριφέρεται και ενεργεί όπως νιώθει κ όπως του βγαίνει.
Δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι "λίγος" επειδή μας έχει φτύσει.
Ισως απλά να ήταν ειλικρινής.
Αλλά έχουμε συνηθίσει τόοοοοοοοσο πολύ την συγκαλυμμένη υποκρισία...
Λοιπον, ας βαλουμε 5 πραγματα στη θεση τους ακομα και αν αυτο σημαινει οτι θα δυσαρεστησω μερικους.
ΝΑΙ, υπαρχουν ΛΙΓΟΙ ανθρωποι και υπαρχουν επιφανειακοι ανθρωποι. Αλλιως θα ειμασταν ολοι τελειοι, ωριμοι και μεστοι χαρακτηρες που σπανια θα εκαναν το λαθος και θα τα εβρισκαν ολοι μεταξυ τους.
Υπαρχει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ σωστο και λαθος μεχρι ενα σημειο. Δεν ειναι ολα κατι υποκειμενικο και θεμα γουστου. Δεν ειναι θεμα φτυσιματος, παθους, ποθου η οτιδηποτε αλλου. Ειναι θεμα αξιων, παιδειας και στασης ζωης, αλλα και του τροπου με τον οποιο μεγαλωνουμε.
Δεν μπορει οταν δεν ζοριστηκες ποτε στη ζωη σου για τιποτα και το μονο σου αγχος ηταν ποιον να διαλεξεις για να βγεις το βραδυ να εχεις αποκτησει την ικανοτητα να δινεις αυτα που πρεπει και να σεβεσαι τα συναισθηματα του αλλου. Επισης δεν γινεται να εχεις "μαθει τη ζωη" απο τα πρωτα σου κιολας βηματα, και ΟΛΟΙ ΜΑΣ ειμαστε στα πρωτα μας βηματα.
Ας μην βαφτιζουμε την δειλια ως ειλικρινεια και την ανωριμοτητα ως προσωπικοτητα.
Δικαιοι ειμαστε οταν ΑΠΟΔΙΔΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ... ΙΣΩΣ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ, ΤΟΝ ΑΔΙΚΗΣΑΜΕ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΟ ΛΕΜΕ.
Εδω συμφωνώ απόλυτα, μα απόλυτα με το Χρήστο!
Φίλε Greco, αν απο την αρχή ήξερα οτι δεν ηταν ο κατάλληλος για μένα πολύ απλά δεν θα τον επέλεγα.. Αλλα έχει την δυνατότητα κάποιος απο την αρχή που ειναι με κάποιον να γνωρίζει αν μπορεί αυτό το άτομο να καλύψει τις προσδοκίες του(θέτοντας τους δικούς σου γνώμονες και τα δικά σου κριτήρια?)? Κανείς... αυτά μαθαίνονται στην πορεία!!Κι όσο περνάει ο καιρός ο καθένας δείχνει τον πραγματικό του εαυτό κι οχι αυτόν που προσπάθησε να προβάλλει στην αρχή της σχέσης για να εντυπωσιάσει(οπως συμβαίνει με κάποιους)...Κι έγω ίσως είμαι λίγη για κάποιους άλλους..όμως δεν έχω ούτε την απάιτηση, ούτε την δυνατότητα για το αντίθετο..Σε κάποιους αρέσεις, σε κάποιους άλλους όχι..Δεν ειναι δυνατόν να τα έχεις με όλους καλά...
Αυτά... Παιδιά, καλώς ή κακώς, αυτή ειναι η προσωπική μου άποψη.. Δεν ειναι υποχρωμένος κανείς να συμφωνεί με αυτήν..Απλά εγώ, προσωπικά έτσι σκέφτομαι..see you!
ΝΑΙ, υπαρχουν ΛΙΓΟΙ ανθρωποι και υπαρχουν επιφανειακοι ανθρωποι. Αλλιως θα ειμασταν ολοι τελειοι, ωριμοι και μεστοι χαρακτηρες που σπανια θα εκαναν το λαθος και θα τα εβρισκαν ολοι μεταξυ τους.
Σίγουρα υπάρχουν. Δεν είπε κανείς το αντίθετο...
Αλλά σάμας και τι? ουδείς τέλειος. Αυτό φίλε μου δεν σημαίνει ότι πρέπει να κρίνουμε κιόλας...
Μπορεί να σου φανεί πολύ χαλαρουίτα αυτό που θα πώ αλλά ας κάνουμε ότι θέλουμε και ας αφήσουμε και τους άλλους να κάνουν ότι θέλουν.
Και αν κάποιος ήταν λίγος, δεν πειράζει θα έρθει ο επόμενος που θα είναι πολύς... έτσι πανε αυτά!!
Αν και ο καθένας σε αυτή τη ζωή τελικά παίρνει αυτό που του αξίζει!
Quote:
Δεν ειναι θεμα φτυσιματος, παθους, ποθου η οτιδηποτε αλλου. Ειναι θεμα αξιων, παιδειας και στασης ζωης, αλλα και του τροπου με τον οποιο μεγαλωνουμε.
θα διαφωνήσω εδώ.
Μιλάμε για έρωτα και για την συμπεριφορά μας μέσα σ' αυτόν αν δεν κάνω λάθος...
Ο έρωτας δεν έχει να κάνει με παιδεία και στάση ζωής.
Είναι ένστικτο... ένα παιχνίδι ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ξεκινήσετε ένα νέο θέμα σε αυτό το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να απαντήσετε σε μηνύματα αυτού του forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να αλλάξετε τα μηνύματα σας σε αυτό το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να διαγράψετε τα μηνύματα σας από το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ψηφίσετε σε δημοψηφίσματα σε αυτό το forum
Νίκος από Πάτρα ζήτησε Χαμογέλα στα παλιά.
Βοήθεια
Αναζήτηση
Ομάδες Χρηστών
Προφίλ
Σύνδεση
TOP-20
