Stefania Ελιωσα στα posts
Mέλος από: Feb 19, 2004 Μηνύματα: 630
|
Στάλθηκε: Κυριακή 12 Φεβ 2006, 23:51 GMT Τίτλος Μηνύματος: Πανσέληνος 2003 |
|
|
Ξέρεις...αν δεν συνήθιζα να χάσκω το φεγγάρι, δε θα σ' έβλεπα...
Μα τίποτα δε μου ξεφεύγει, κι ο χορός σου εκεί στην κόψη του αδιάφορη δε μ' άφησε.
Κι αν δεν καταλαβαίνεις, τί μ' αυτό?
Εμένα με ψάρεψες με δόλωμα εσένα, ελπίζω να χαίρεσαι για την ψαριά σου...
Στην καθολική μου εξάντληση, λίγη μ' ακούγεται η μοναξιά σου.
Στην ανάγκη σου να ακούσουν τους ήχους σου, μεγάλο για μένα είναι το κάλεσμά σου.
Είδα την ψυχή σου στην πορτοκαλί φέτα και είπα να σου μοιάσω.
Λίγο να πάψεις να διπλώνεις τα πόδια σου στο στήθος, να αφήσεις την ψυχή να χορέψει πέφτοντας απ' το φεγγάρι στη γη.
Πάντα έχω μια κουβέρτα στην άκρη για όσους μου χαρίζουν πορτοκαλιές φέτες, αυτό το ήξερες?
Και πάντα κρατώ κρυμμένα τα μικρά ακονισμένα μαχαίρια αυτών που ξεγυμνώνονται.
Για να μη χαρακωθούν ξανά, για την θλιβερότατη αιτία τους...
Τί καλά που σε αντιλήφθηκα και δεν σε προσπέρασα!
Ποιός σου είπε να εκπέμψεις στο μήκος των άλλων?
Ποιός σου λέει ότι ψαριές σαν την δική μου δεν πιάνουν όλα τα κύματα?
Ποιός σε έπεισε πως την ώρα που κοιμάσαι αγκαλιά με την παιδική σου κουβέρτα, εγώ που μπορεί να είμαι ο καθένας, δεν χορεύω το Salento στην άλλη άκρη της φέτας σου?
Άρχισε να τεντώνεις τα πόδια σου...
Το παιδί πρέπει να γυρίσει τον κόσμο.
Ένα χρώμα από κάθε γη να μαζέψει.
Θα μου τα δώσει να τα ντύσω στα κεριά μου, να τα σκαλίσω και να τα φτιάξω φεγγάρια ολόγιομα που θα τα χάσκουν όλοι οι περαστικοί του κόσμου... |
|