Stefania Ελιωσα στα posts
Mέλος από: Feb 19, 2004 Μηνύματα: 630
|
Στάλθηκε: Πέμπτη 7 Σεπ 2006, 14:05 GMT Τίτλος Μηνύματος: Παράπονα στον Μ. |
|
|
Τετάρτη 24 Αυγ 2005, 22:06
Βράδυ Αυγούστου κάποιας περασμένης ώρας.
Απ΄ αυτά τα βράδια που δεν κουνιέται φύλλο.
Στεκόσουν γυμνός από πάνω, μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο και κάπνιζες.
Στο τζιν σου υπήρχαν ακόμα τα υπολείμματα του καπνού που μόλις έστριψες.
Τα μακριά μαλλιά σου έπεφταν στο πρόσωπο.
Ήσουν πανέμορφος!
Και γίνηκε θεριό ανήμερο ο έρωτας.
Ξεσήκωσε όλα τα κοιμισμένα.
Και έτσι μαζί με τη ζέστη κρυφά με έλιωνες και εσύ.
Και όλα μύριζαν φωτιά.
Το ειχα γράψει για σένα, μόνο που εγώ ήμουν έντιμη! Δεν σου είπα τίποτα... τα γράφω και μετά τα πνίγω... γιατί ίσως δεν ειμαι σίγουρη και δεν θέλω να ριχνω στάχτες στα μάτια κανενός...
....................................................................
"Η τελευταία φορά που ερωτεύτηκα ήταν πέρσι το καλοκαίρι…εσένα!"
Μου είπες και μετά ήπιες μια γουλιά από την μπύρα σου. Όταν σε άκουσα να το λες αρχικά συνοφρυώθηκα. Ηρθες μπροστά μου χωρίς να σε περιμένω… είχα να σε δω ένα χρόνο με κάτι παρενθετικά τηλέφωνα μέσα στον Χειμώνα.
Πως? Αν το ένιωθες αυτο... δεν θα εξαφανιζόσουνα και θα εμφανιζόσουνα έτσι... απο το πουθενά σαν το φαντομά!!
Πάντα αντιδρούσα στα μεγάλα λόγια και στους γρήγορους έρωτες και σχεδόν λυπόμουν εκείνους τους φτωχούς αρσενικούς που, γοητευμένοι από τα νάζια μια θηλυκής γάτας έσπευδαν να της δηλώσουν τον έρωτα τους. Δυο βράδια μαζί, δυο ματιές, δυο χάδια και… «Είμαι ερωτευμένος μαζί σου», έλεγαν και περίμεναν λες και είχαν ξεστομίσει το πιο βαρύγδουπο πράγμα στον κόσμο και το μπαλονάκι του έρωτα, που μόλις είχε αρχίσει να πετάει πάνω από τα κεφάλια τους, ξεφούσκωνε. Γιατί οι άνθρωποι βιάζονται και σε όλα θέλουν να βάλουν ταμπέλες, να τα ονοματίσουν, να τους δώσουν υπόσταση, να τα περικυκλώσουν ασφυκτικά και στο τέλος να τα πνίξουν.
Εγώ, δύσκολα ξεστομίζω λέξεις. Και όταν με αγκαλιάζεις και είσαι πάνω μου ή οπουδήποτε μέσα μου, μου έρχονται διάφορα να πω, όπως σε θέλω ή άλλα τέτοια και τότε παίζω ένα παιχνίδι στο μυαλό μου και προσπαθώ να βρω καινούργιες λέξεις να εκφράσω αυτό που νιώθω. Και λέω μέσα μου κεράσι, μουσική, τούρτα, πόνος, ιστορία, νύχια, πούτσα και μερικές βρισιές, που αν τα ενώσεις όλα μαζί μπορεί και να σημαίνουν σε θέλω, μπορεί και κάτι παραπάνω. Όμως δεν τις λέω ούτε αυτές γιατί ίσως να σου ηχούσε περίεργο ένα κεράσι στη διάρκεια της συνουσίας. Οπότε τα λέω από μέσα μου…
Και αν σε τρομάζουν αυτά που σου γράφω πες το, να σου γράφω άλλα πιο καθημερινά, αλλά όταν σου μιλάω αδιάφορα για το πως περνάω τα βράδια μου, μετά μη μου λες να βρω κάτι πιο ενδιαφέρων να σου πώ! |
|