Έτσι και αλλιώς, αυτό που συχνά αρκετοί (επιπόλαια) αποκαλούν Ελληνική Κοσμοαντίληψη ή Κοσμοθέαση, δεν συνιστά πουθενά ένα ενιαίο στοχαστικό και φιλοσοφικό δόγμα.
Αυτού του είδους οι τοποθετήσεις είναι τελείως....φάουλ...κατά τη γνώμη μου, γιατί απλά είναι σα να συγκρίνουμε τελείως ανόμοια μεγέθη και σύνολα.
Από τους (θαυμάσιους για μένα) Στωικούς μέχρι τους σχεδόν "αναρχίζοντες" Κυνικούς και από αυτούς μέχρι τον Εμπεδοκλή, τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη-ίσαμε τον Αριστοτέλη οι διαφορές συχνά είναι κυριολεκτικά τεράστιες.
Η έννοια ενιαίου φιλοσοφικο-θρησκευτικού δόγματος ήταν τελείως ξένη στους Έλληνες και το φρούτο αυτό επιβλήθηκε στους ανθρώπους με τον χριστιανισμό και το ισλαμ, δηλαδή με τον μονοθεϊσμό.
Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.
Αν θεωρήσει κάποιος τη Θρησκεία ως την "αντανάκλαση του Θείου" (ή και προβολή του Θείου) στον υλικό κόσμο, στον κόσμο μας, τότε, ο μονοθεϊσμός κυριολεκτικά "διδάσκει" τον αυταρχισμό και την "εξ ενός ανδρός αρχή". Διδάσκει το "ένα και μοναδικό κέντρο εξουσίας", κάτι που το είδαμε στην ιστορία με τους Βασιλείς και τους Μονάρχες που ήταν για πάμπολλους αιώνες "Ελέω Θεού".
Και...."Ελέω Θεού" έκαναν κυριολεκτικά ότι τους κατέβαινε.
Ο Πολυθεϊσμός από την άλλη -απλά και μόνο σαν "σύστημα", εκ των πραγμάτων "διδάσκει" τον πλουραλισμό μέσα από την αντίστροφη προβολή των ανθρώπινων χαρακτήρων στο Θεϊκό τους Ιδανικό πρότυπο.
Κατά συνέπεια -πάλι- έχουμε ένα σύστημα μέσα από το οποίο η δυναμική της εξέλιξής του, οδηγεί στο τέλος στην αυτοκατάργησή και και την απαλλαγή-κάποτε-των ανθρώπων από την "ανάγκη" μίας όποιας θρησκείας.
Δυστυχώς, οι θρησκείες που προήλθαν από την έρημο (χριστιανισμός και ισλαμ) είναι κατ εξοχήν θεοκρατικές και στηρίζονται αμφότερες στην ισοπέδωση της ελευθεροπρέπειας , με κύριο εργαλείο την εκ γενετής ενοχή και την στέρηση της χαράς της ίδιας της ζωής.
...και αφού τα έγραψα όλα αυτά....διαπιστώνω πως ξέφυγα...αλλά, δε μου κάνει και καρδιά να τα σβήσω!
Μα δεν έχεις καταλάβει το λογο που επίμένω. Αν αποδεχτεί κανείς "κάποια περιστατικά" χωρίς να εξετάσει τις συνθήκες τους, τελικά κρίνει τον ίδιο τον πολιτισμό.
Εδω πιστευω πως εχεις μεγαλο δικιο αν και δεν νομιζω οτι ταιριαζει στην περιπτωση μου!!
Παντως κολλαει εδω και το εξης:
Καποτε ρωτησαν εναν κυνηγο γιατι σκοτωνει πουλια και λαγους και εκεινος αποφανθηκε οτι "Το κυνηγι ειναι αθλημα"
Κανεις ομως δεν ρωτησε τον λαγο αν... θελει να αθληθει!
Από τους (θαυμάσιους για μένα) Στωικούς μέχρι τους σχεδόν "αναρχίζοντες" Κυνικούς και από αυτούς μέχρι τον Εμπεδοκλή, τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη-ίσαμε τον Αριστοτέλη οι διαφορές συχνά είναι κυριολεκτικά τεράστιες.
Η έννοια ενιαίου φιλοσοφικο-θρησκευτικού δόγματος ήταν τελείως ξένη στους Έλληνες και το φρούτο αυτό επιβλήθηκε στους ανθρώπους με τον χριστιανισμό και το ισλαμ, δηλαδή με τον μονοθεϊσμό.
Κύριε Nibelungen (και αυτό γιατί αναγνωρίζω οτι πρέπει να υπάρχει μια διαφορά ανάμεσά μας, στο δυναμικό και στις γνώσεις)
Σε πολλά από αυτά που λετε έχετε και δίκιο αλλά και άδικο. Και πάλι το πρόβλημα νομίζω είναι στο θέμα "Αρχαίοι Έλληνες" όπου για να μιλήσεις γιαυτό ξαφνικά βρίσκεσαι να αναφέρεσαι σε μια τεράστια χρονική περίοδο όπου συνέβησαν πολλά και συχνά προς διαφορετικές κατευθύνσεις...
Το Δωδεκάθεο ήταν αδιαμφισβήτητα η επίσημη θρησκεία του κράτους. Για να ονομάζεται κάποιος Αθηναίος πολίτης για παράδειγμα, έπρεπε να:
έχει γονείς αθηναίους (ομόαιμος)
να μιλά την ίδια γλώσσα (ομόγλωσσος)
να πιστεύει στο δωδεκάθεο (ομόθρησκος)
να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τα πατρώα ήθη και έθιμα (ομότροπος).
Η θρησκεία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το κράτος και η πολιτική ζωή με την θρησκευτική. Ο λαός ήταν βαθύτατα θρησκευόμενος και σεβάσμιος προς τους θεούς. Αλλά αυτά αφορούσαν στους λαϊκούς.
Σε αυτό που έχετε δίκιο είναι στο οτι οι Έλληνες φιλόσοφοι και σοφιστές αμφισβήτησαν την επίσημη θρησκεία και έκαναν στροφή προς (όχι παραπάνω πολυθεϊα όπως λέτε, αλλά) την μονοθεϊα.
Αυτή την εποχή, σύγχρονοι ιστορικοί την ονομάζουν "εποχή του Διαφωτισμού" (age of enlightment) ή "εποχή των Διώξεων" (age of Percecution)!!! ναι, των διωγμών γιατί όταν οι Φιλόσοφοι τα ξεστόμισαν αυτά, οι υπόλοιποι... τους στήσαν στο κυνήγι!!! Άρχισε περίπου το 430πΧ και κράτησε 30 χρόνια. Και τους δίκαζαν γιατί τους θεωρούσαν εχθρούς του κράτους. Αν αντιδρούσες με την επίσημη θρησκεία ήταν σαν να αντιδράς προς την πολιτεία!
Ο Αριστοτέλης δικάστηκε για τον "Παιάνα" (επειδή απέδιδε θεϊκές τιμές σε θνητό)
Ο Αναξαγόρας όταν είπε οτι ο "νους" είναι η ανώτατη θεότητα δικάστηκε
ο Πρωταγόρας επίσης, όταν είπε οτι δεν ξέρει αν υπάρχουν οι θεοί (και όταν καταδικάστηκε, το έσκασε και μετά πνίγηκε σε ναυάγιο και έκαψαν τα βιβλία του!!! Αυτό και αν είναι να έχεις άστρο, δεν σε θέλει με τίποτα!)
και ο Πυθαγόρας καταδικάστηκε επειδή πρέσβευε την "Μονοθεϊα"
ο Αριστοτέλης τους μούντζωσε κι έφυγε (αυτοεξορίστηκε το λέμε)
και ο Σωκράτης έκατσε και το ήπιε.. το κώνειο (δεν παω πουθενά εσείς είστε βλάκες και μισαλλόδοξοι!)
Στους Ελληνιστικούς χρόνους έπαψε να υπάρχει αυτή η αυστηρότητα στην θρησκεία και σταμάτησε το κράτος να είναι συνδεδεμένο με το θρησκευτικό φρόνημα. Η θρησκεία βεβηλώθηκε με το να γίνει "κοσμική" και την τελευταία κλωτσιά την έδωσε ο Αλέξανδρος που απαίτησε να τιμάται ως "Θεός".
Σε αυτό που διαφωνώ κάθετα είναι στην άποψή σας για το φιλοσοφικό υπόβαθρο του Χριστιανισμού. Σιγά μην ήρθε από την έρημο και μην μπορούσαν οι βεδουίνοι να σκεφτούν κάτι τόσο όμορφο!
Ο Χριστιανισμός ήταν τελείως γυμνός από φιλοσοφία και στην ουσία ήταν ένα δόγμα που είτε το δέχεσαι ή το απορρίπτεις. Για να γίνει θρησκεία χρειαζόταν και μια φιλοσοφία πίσω από το : ... και μετά αναστήθηκε και το ψωμί και το κρασί γίνεται σώμα και αίμα του Κυρίου.
Που τη βρήκε την φιλοσοφία? Τέλεια μέρα η σημερινή γιατί τους γιορτάζουμε κι όλας. Οι τρείς Ιεράρχες έντυσαν τον Χριστιανισμό με την Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, πήραν τις απόψεις των Φιλοσόφων και των σοφιστών για την ύπαρξη του θεού και τη σχέση θεού και ανθρώπου και από το Δόγμα από την έρημο όπως λέτε έφτιαξαν μια πολύ ενδιαφέρουσα θρησκεία.
Τώρα... τι την έκαναν οι μετέπειτα άνθρωποι αυτή την όμορφη θρησκευτικό - φιλοσοφία... αυτό είναι ένα άλλο θέμα...
Deep O. Υπέροχο το παράδειγμα με τον κυνηγό και το λαγό. Στις συζητήσεις που γίνονται γύρω μας όμως για την Αρχαία Ελλάδα... συχνά αναρωτιέμαι ποιός να είναι ο κυνηγός και ποιός ο λαγός.....
Αγαπητή Denia, μιλώ καθαρά για το στοχαστικό περιεχόμενο που υπάρχει μέσα στον Μονοθεϊσμό –και αντίστοιχα στον Πολυθεϊσμό-αν και εφόσον δούμε τα δυο αυτά Θρησκευτικά Συστήματα σαν Συστήματα Αξιών που περνούν μία σειρά από Κανόνες στις Κοινωνίες για την καλή τους λειτουργία και την κατά το δυνατό αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων με τους ανθρώπους και όλων μαζί μέσα στο ευρύ και ευρύτερο περιβάλλον.
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας σε αυτά που γράφετε αναφορικά με τις διάφορες περιόδους της Αρχαιότητας κλπ, άλλωστε δεν είμαι απολογητής της Αρχαιότητας ,ούτε θεωρώ πως υπάρχει πουθενά στην Ιστορία των Πολιτισμών κάποια ιδανική Πολιτεία.
Ωστόσο, πάντα μπορούμε να ερανίζουμε , να κρίνουμε και να συγκρίνουμε.
Δεν θα έλεγα όμως, πως ο χριστιανισμός είναι απαλλαγμένος και «ανάλαφρος» από Φιλοσοφικό Πλαίσιο.
Αντίθετα, στα πρωτοχριστιανικά χρόνια από τα ελάχιστα που γνωρίζω οι Γνωστικοί έκαναν θαυμάσια εργασία για τον συγκερασμό του «παλιού» με το καινούργιο και μάλιστα στις τάξεις τους υπήρχαν έντονες και οι θέσεις ενός ιδιότυπου χριστιανικού πολυθεϊσμού.
Αυτές όλες οι αντιλήψεις καταδικάστηκαν βέβαια στη Σύνοδο της Νίκαιας διότι καθόλου δεν συνέφεραν στην ανάπτυξη ενός Μονοθεοκρατικού χριστιανισμού που θα «βόλευε» εντεύθεν με πολυποίκιλους τρόπους τις εξουσίες σε βάρος του Ανθρώπου.
Δε νομίζω Denia πως οι άνθρωποι έκαναν τίποτα σε κάποια όμορφη θρησκεία.
Αντιθέτως, πιστεύω πως από τότε που ο χριστιανισμός έγινε θρησκεία και μάλιστα συστηματική, απλά καθρέφτισε στις πρακτικές του τις αντιλήψεις, τα πιστεύω και τη θέληση των μετά Χριστόν ιδρυτών.
Και το λεω αυτό, γιατί απλά ουδείς γνωρίζει αν το ιστορικό πρόσωπο Ιησούς είχε την παραμικρή διάθεση να ιδρύσει θρησκεία.
Ας μην ξεχνάμε, πως ο ίδιος, δεν άφησε ούτε ένα γραπτό μνημείο.
Όλα γράφτηκαν από μεταγενέστερους για λογαριασμό του κατά το μάλλον ή το ήττον εξυπηρετώντας τις χρονικές και τοπικές συνθήκες (και τα συμφέροντα) των συγγραφέων.
Τέλος Denia, τον πληθυντικό με τον οποίο μου «μιλάτε» (και με τον οποίο ασφαλώς σας απαντώ) δεν τον κατανοώ, γιατί τον σεβασμό μου, ποτέ δεν το απέδωσα σε κάποιον λόγω ηλικίας ή «γνώσεων».
Όλοι μαθαίνουμε από όλους, η δε ηλικία δεν μας κάνει αυταπόδεικτα άξιους σεβασμού. Τίποτα δε, πιο αντιπαθητικό και γελοίο από αυτόν που του μιλούν στον πληθυντικό και απαντάει στον ενικό.
Εντάξει λοιπόν, ας αφήσουμε πίσω μας τις τυπικές ευγένειες και ας κρατήσουμε μόνο τις ουσιαστικές. Από μεριάς μου, ένιωσα την ανάγκη να ξεκινήσω έτσι, αλλά αφού μου δίνεις την άδεια, θα προτιμήσω τον ενικό από τον αμοιβαίο πληθυντικό που μπορεί να ακούγεται και σαχλός.
Λέγοντας μια όμορφη θρησκεία, που μετά την παρέλαβαν οι άνθρωποι και την οδήγησαν σε διάφορα μονοπάτια, διαχωρίζω την θρησκεία από την εκκλησία. Νομίζω οτι αυτός ο διαχωρισμός επιβάλλεται αν είναι να μιλήσουμε για τον χριστιανισμό...
Η ουσία της φιλοσοφίας του Χριστιανισμού είναι το γνωστό (το μαθαίνουμε στις σχολικές γιορτές τα Χριστούγεννα...) "αγαπάτε αλλήλους" και το "αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν". Και νομίζω οτι αυτό σαν ιδανικό είναι ό,τι πιο όμορφο μπορεί να υπάρξει σε μια φιλοσοφία.
Το ξεχωριστό στην θρησκεία αυτή είναι οτι ο Θεός δεν ζητά από τους ανθρώπους να θυσιαστούν αλλά έρχεται ο ίδιος και θυσιάζεται για αυτούς.
Η μεγάλη παρανόηση έγινε επειδή ο άνθρωπος θεώρησε οτι η ανιδιοτελής αγάπη είναι τελικά η υπέρτατη θυσία και τρόμαξε.
Αυτά για την θρησκεία.
Η εκκλησία του Χριστιανισμού πράγματι πολλές φορές απέτυχε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Από τους κόλπους της βγήκαν πολλοί φωτισμένοι άνθρωποι που προσέφεραν πολλά αλλά δυστυχώς (όπως συχνά γίνεται) βγήκαν και πολλοί βλάκες, αδίστακτοι, πωρωμένοι, κοντόφθαλμοι (μπορώ να βρώ άπειρα κοσμητικά επίθετα... ). Αλλά αν είναι να κρίνω, θα κρίνω αυτούς και όχι την θρησκεία ή την φιλοσοφία της.
Είναι σαν τον κομουνισμό! (πως μπορώ να βάλω αυτά τα δύο στην ίδια κουβέντα.... μέχρι κι εγώ ξαφνιάζομαι....) Ο κομουνισμός σαν ιδέα έχει πολύ ενδιαφέρον. Μιλάει για ισότητα, για αρμονική διανομή του πλούτου, -λέει βέβαια ότι πρώτα πρέπει να γκρεμίσεις τα πάντα για να το καταφέρεις- αλλά γενικά, ψιλοκαλά τα λέει. Οι άνθρωποι όμως που τον ενστερνίστηκαν έκαναν από τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Καλό θα ήταν να κρίνει κανείς αυτούς και όχι την ιδεολογία.
Βέβαια ο κομμουνισμός (καλώς ή κακώς - μάλλον κακώς γιατί κρατούσε τον καπιταλισμό στα ίσα του) απέτυχε και πνέει τα λοίσθια ενώ ο Χριστιανισμός με όλες τις ανθρώπινες ακρότητες και τα εγκλήματα υπάρχει εδώ και 2.000 χρόνια... Πιστεύω ότι είναι μια δυνατή θρησκεία γιατί είναι πολύ ξεχωριστό το φιλοσοφικό της υπόβαθρο.
Πραγματικά αν μπορούσαμε να ζήσουμε με βάση τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας του Χριστιανισμού (όχι με τα επιπρόσθετα της εκκλησίας, όχι με τις ενοχές, με το φόβο της αμαρτίας, με τις άτοπες και ανούσιες οδηγίες προς ναυτιλλομένους αλλά) με αυτό τον απλό οδηγό της αγάπης, το να αγαπάς τους άλλους όπως τον εαυτό σου.... τότε θα υπήρχε πραγματικά ευτυχία.
All times are GMT + 3 Hours Σελίδα Προηγούμενο1, 2
Σελίδα 2 από 2
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ξεκινήσετε ένα νέο θέμα σε αυτό το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να απαντήσετε σε μηνύματα αυτού του forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να αλλάξετε τα μηνύματα σας σε αυτό το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να διαγράψετε τα μηνύματα σας από το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ψηφίσετε σε δημοψηφίσματα σε αυτό το forum
Νίκος από Πάτρα ζήτησε Χαμογέλα στα παλιά.
Βοήθεια
Αναζήτηση
Ομάδες Χρηστών
Προφίλ
Σύνδεση
TOP-20
(και με τον οποίο ασφαλώς σας απαντώ) δεν τον κατανοώ, γιατί τον σεβασμό μου, ποτέ δεν το απέδωσα σε κάποιον λόγω ηλικίας ή «γνώσεων».
). Αλλά αν είναι να κρίνω, θα κρίνω αυτούς και όχι την θρησκεία ή την φιλοσοφία της.